جادوی شعر در دنیای کودکان: چرا خواندن شعر برای کودکان ضروری است؟

تصور کنید کودکی که با اشتیاق، شعرهای کودکانه را زمزمه می‌کند، با ریتم و قافیه‌های آن به وجد می‌آید و حتی خودش تلاش می‌کند شعر بگوید! شعر، چیزی فراتر از کلمات موزون است؛ پلی است میان دنیای تخیل، احساسات و یادگیری. اما چرا شعر برای کودکان این‌قدر مهم است؟ آیا خواندن شعر تأثیر خاصی بر ذهن و احساسات آن‌ها دارد؟ و چرا باید کتاب‌های شعر را در برنامه‌ی روزانه‌ی کودکان قرار دهیم؟

چرا شعر برای کودکان ضروری است؟
شعر یکی از تأثیرگذارترین روش‌های تقویت زبان و ذهن کودکان است. ریتم و موسیقی درونی شعرها باعث می‌شود که کلمات راحت‌تر در ذهن کودک بمانند و او بتواند مهارت‌های زبانی خود را تقویت کند. در اینجا برخی از مهم‌ترین دلایلی که شعر برای کودکان ضروری است را بررسی می‌کنیم:

1.تقویت مهارت‌های زبانی و گفتاری
کودکانی که از سنین پایین با شعر آشنا می‌شوند، دایره‌ی لغات گسترده‌تری دارند و توانایی صحبت کردن آن‌ها بهبود پیدا می‌کند. قافیه‌ها و تکرار در شعر، باعث تقویت مهارت‌های زبانی و درک بهتر ساختار جملات می‌شود.

2. افزایش خلاقیت و تخیل
شعرها پر از تصاویر زیبا، تشبیه‌ها و استعاره‌هایی هستند که ذهن کودک را به دنیایی پر از تخیل می‌برند. وقتی کودک در شعرها، درختانی که با باد می‌رقصند یا ماهی‌هایی که قصه می‌گویند را می‌شنود، تخیلش تقویت می‌شود و دنیای درونی‌اش رنگ و بوی تازه‌ای می‌گیرد.

3. تقویت مهارت شنیداری و تمرکز
کودکان هنگام گوش دادن به شعر، به ریتم و آهنگ آن توجه می‌کنند و این باعث می‌شود مهارت‌های شنیداری آن‌ها تقویت شود. این مهارت نه‌تنها در یادگیری زبان، بلکه در مهارت‌های اجتماعی و تحصیلی آن‌ها نیز مؤثر است.

4. ایجاد عشق به مطالعه از سنین پایین
کودکانی که از کودکی با شعر آشنا می‌شوند، به خواندن کتاب علاقه‌مندتر خواهند شد. شعرها معمولاً کوتاه، جذاب و آهنگین هستند، بنابراین کودکان راحت‌تر با آن ارتباط می‌گیرند و این موضوع باعث می‌شود که مطالعه را دوست داشته باشند.

5. کمک به بیان احساسات و شناخت هیجانات
کودکان همیشه نمی‌توانند احساسات خود را بیان کنند، اما شعرها به آن‌ها کمک می‌کنند که احساساتشان را بشناسند و راحت‌تر درباره‌ی آن‌ها صحبت کنند. یک شعر کودکانه می‌تواند ترس، شادی، غم یا هیجان را به زبانی ساده و زیبا برای کودک توضیح دهد.

6. تقویت حافظه و قدرت یادگیری
تکرار و قافیه در شعر باعث می‌شود که کودکان به راحتی آن‌ها را حفظ کنند. این تمرین حافظه، به کودکان کمک می‌کند تا در آینده نیز مهارت‌های یادگیری بهتری داشته باشند.
چرا کتاب‌های شعر برای کودکان مهم هستند؟
اگرچه شعرهای کودکانه را می‌توان از منابع مختلفی شنید، اما داشتن کتاب‌های شعر کودکانه، اهمیت ویژه‌ای دارد. کتاب‌های شعر به دلایل زیر برای کودکان ضروری هستند:

- کمک به تقویت سواد خواندن و نوشتن: کودکانی که کتاب‌های شعر را ورق می‌زنند و کلمات را می‌بینند، زودتر خواندن را یاد می‌گیرند.
- ایجاد لحظات لذت‌بخش و خاطره‌انگیز: خواندن شعر به‌همراه والدین، لحظات شیرینی را برای کودکان می‌سازد و باعث تقویت ارتباط عاطفی بین آن‌ها می‌شود.
- آشنایی با فرهنگ و ادبیات: بسیاری از شعرهای کودکانه بر اساس فرهنگ و سنت‌های یک جامعه نوشته شده‌اند و کودک از طریق آن‌ها با داستان‌ها و ارزش‌های فرهنگی آشنا می‌شود.

در سایت و اپ لایف لندز نیز د بخش کتاب ، کتاب هایی را به صورت شعر و همراه با ریتم ترجمه شده اند. در ادامه دو تا از این کتاب ها را معرفی می کنم.

کتاب " تو کافی هستی " یه کتاب عالی برای افزایش اعتماد به نفس کودک است که به صورت ریتمیک ترجمه شده است.

و کتاب "چیزهایی در مورد دایناسورها " یک کتاب بامزه به صورت شعر است که کلی مطلب در مورد دایناسورها به بچه ها یاد می دهد .

چگونه به سوالات کودکان درباره خدا پاسخ دهیم؟

کودکان پر از کنجکاوی‌اند و یکی از موضوعاتی که ذهنشان را درگیر می‌کند، شناخت خدا است. شاید بارها از شما پرسیده باشند: "خدا کیه؟ کجاست؟ چه شکلیه؟" این سوالات برای والدین چالش‌برانگیز است، چون نمی‌خواهند پاسخی بدهند که بعدها باعث سردرگمی یا تضاد ذهنی شود. در این مقاله، راهکارهایی ارائه می‌دهیم که هم با آموزه‌های دینی سازگار باشد و هم کودک بتواند آنها را به‌راحتی درک کند.

چرا کودکان درباره خدا سوال می‌پرسند؟

کنجکاوی درباره خدا معمولاً بین ۳ تا ۷ سالگی به اوج خود می‌رسد. دلیلش این است که در این سن، کودک در حال کشف دنیاست و سعی می‌کند برای هرچیز، یک دلیل و توضیح پیدا کند.

شنیدن اسم خدا از والدین، مربیان یا در برنامه‌های تلویزیونی
دیدن دعا کردن و رفتارهای دینی بزرگترها
ارتباط دادن خدا با پدیده‌های طبیعی مثل آسمان، باران، خورشید
مقایسه خدا با شخصیت‌های خیالی در داستان‌ها

کودک در این سنین هنوز تفکر انتزاعی ندارد و معمولاً خدا را شبیه یک انسان یا موجودی فیزیکی تصور می‌کند. این موضوع طبیعی است و نباید نگران شد!

قبل از ادامه مقاله اشاره می کنم که کتاب های خوبی در این زمینه برای کودکان و نوجوانان نوشته شده است که توصیه می کنم قبل از خواندن آن ها برای کودک خود حتما خودتانکتاب مورد نظر را مطالعه کنید. در لایف لندز نیز کتاب های برای آموزش این موضوع قرار دارد یکی از این کتاب ها ، کتاب " این را می دانم." نوشته ی سالی اندرسون و ترجمه ی مهرانگیزرضایی است که به کودک یاد می دهد چگونه به آفریده های خداوند که در اطرافش قرار دارد با دقت بیشتر بنگرد.

وقتی کودک می‌پرسد "خدا کیه؟" چه بگوییم؟...

وسایل گمشده؛ خاطراتی که جا ماندند

همه‌ی ما حداقل یک‌بار در زندگی، چیزی را گم کرده‌ایم؛ یک کلید، یک دستبند یادگاری، عروسک دوران کودکی یا حتی یک نامه‌ی قدیمی. لحظه‌ای که متوجه می‌شویم وسیله‌ای که برایمان ارزشمند بوده، دیگر در دسترسمان نیست، احساسی از استرس، نگرانی و حتی غم به سراغمان می‌آید. اما چرا این اتفاق تا این حد ناراحت‌کننده است؟ آیا فقط به خاطر ارزش مادی آن وسیله است؟ یا شاید دلیل بزرگ‌تری پشت این احساس نهفته است؟

وقتی چیزی را گم می‌کنیم، چه احساسی داریم؟

وسایل شخصی ما فقط یک شیء نیستند، بلکه با خودشان خاطرات، احساسات و لحظاتی را حمل می‌کنند که برای ما مهم‌اند. وقتی چیزی را گم می‌کنیم، انگار بخشی از گذشته‌مان را از دست داده‌ایم. ممکن است احساس کنیم که همراه با آن شیء، بخشی از هویت یا خاطرات شیرینمان هم گم شده‌اند.

- احساس درماندگی: وقتی وسیله‌ای که هر روز از آن استفاده می‌کردیم ناگهان ناپدید می‌شود، لحظه‌ای احساس سردرگمی و ناتوانی می‌کنیم.
- احساس گناه: گاهی خودمان را سرزنش می‌کنیم که چرا بیشتر مراقب نبودیم.
- احساس دلتنگی: اگر وسیله‌ی گمشده یادگار کسی باشد که دوستش داشته‌ایم، گم شدن آن، احساسی شبیه از دست دادن آن فرد را در ما زنده می‌کند.
- امید و انتظار: گاهی اوقات هم امید داریم که شاید آن را پیدا کنیم، شاید کسی آن را به ما برگرداند، شاید هنوز در جایی منتظر ماست.

وسایل گمشده کجاها می‌توانند باشند؟

همیشه اولین فکری که به ذهنمان می‌رسد این است که آن را کجا گذاشته‌ایم. اما اگر وسیله‌ای گم شود، ممکن است سر از جاهایی دربیاورد که حتی فکرش را هم نمی‌کنیم:

- گوشه‌ای از خانه: خیلی وقت‌ها، چیزی را گم می‌کنیم و در نهایت آن را در بین وسایلمان، زیر مبل، داخل کشو یا حتی در جیب لباسی که مدت‌ها نپوشیده‌ایم پیدا می‌کنیم.
- دست یک غریبه: شاید کسی وسیله‌ی ما را پیدا کند و به دنبال صاحبش بگردد. در این مواقع، مهربانی یک غریبه می‌تواند بهترین اتفاق باشد.
- مکان‌هایی که هر روز از آن عبور می‌کنیم: وسایل گمشده گاهی در خیابان، پارک، کتابخانه یا حتی صندلی اتوبوس جا می‌مانند.

داستان اشیای گمشده و دنیای آن‌ها

شاید برای ما عجیب باشد، اما هر وسیله‌ای که گم می‌شود، خودش هم یک داستان دارد. اگر وسایل گمشده می‌توانستند حرف بزنند، چه چیزهایی می‌گفتند؟ آیا دلتنگ صاحبشان می‌شدند؟ آیا دوست داشتند که دوباره پیدا شوند؟

در کتاب "اشیای گم شده" که در سایت و اپ لایف لندز به صورت تصویری و صوتی قابل دسترسی است، این ماجراها از زاویه‌ای جدید روایت می‌شوند. این کتاب داستانی زیبا از دنیای وسایل گمشده است؛ دنیایی که در آن هر چیزی که گم می‌شود، سرنوشت خاص خودش را پیدا می‌کند.

مهارت‌های اجتماعی در کودکان؛ چرا و چگونه آن‌ها را آموزش دهیم؟

یکی از مهم‌ترین مهارت‌هایی که هر کودکی باید بیاموزد، مهارت‌های اجتماعی است. این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا با دیگران ارتباط مؤثری برقرار کنند، احساسات خود را به درستی بیان کنند، تعارض‌ها را حل کنند و در نهایت، در جامعه بهتر رشد کنند. اما چرا آموزش این مهارت‌ها ضروری است؟ چگونه می‌توان آن‌ها را به کودک آموخت؟ و نقش کتاب‌ها در این مسیر چیست؟

چرا آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان ضروری است؟

۱. ایجاد روابط سالم و پایدار
کودکی که مهارت‌های اجتماعی را بلد باشد، می‌تواند با دوستانش به خوبی کنار بیاید، احساسات خود را مدیریت کند و در شرایط مختلف، به درستی رفتار کند. این موضوع باعث می‌شود که روابط دوستانه‌ی پایدارتری بسازد و از تنهایی و انزوا دور بماند.

۲. افزایش اعتماد به نفس
وقتی کودکان می‌دانند که چگونه در موقعیت‌های اجتماعی رفتار کنند، اعتماد به نفس بالاتری خواهند داشت. آن‌ها از صحبت کردن در جمع، معرفی خود یا درخواست کمک هراسی نخواهند داشت.

۳. توانایی حل مشکلات و کاهش تعارض‌ها
بچه‌هایی که مهارت‌های اجتماعی قوی دارند، بهتر می‌توانند اختلافات را حل کنند. آن‌ها یاد می‌گیرند که چگونه بدون پرخاشگری یا گریه، مشکلاتشان را مطرح کرده و برای آن‌ها راه‌حلی پیدا کنند.

۴. موفقیت در مدرسه و آینده‌ی شغلی
کودکانی که از سنین پایین مهارت‌های ارتباطی و همکاری را یاد می‌گیرند، در محیط‌های آموزشی و کاری آینده، موفق‌تر خواهند بود.

چگونه می‌توان این مهارت‌ها را به کودکان آموزش داد؟

۱. الگوی خوبی باشید: کودکان با مشاهده‌ی رفتار والدین خود، یاد می‌گیرند. اگر می‌خواهید فرزندتان محترمانه رفتار کند، به دیگران احترام بگذارید. اگر می‌خواهید همکاری کند، در کارهای خانه از او کمک بگیرید.

2. بازی‌های نقش‌آفرینی: یکی از بهترین روش‌ها برای آموزش مهارت‌های اجتماعی، بازی‌های نقش‌آفرینی است. می‌توانید موقعیت‌های اجتماعی مختلف را با کودک تمرین کنید؛ مثلاً چگونه سلام کند، چگونه به دیگران کمک کند، یا چگونه در مواجهه با یک دوست ناراحت رفتار کند.

3. آموزش مدیریت احساسات: به کودک کمک کنید تا احساساتش را بشناسد و بتواند آن‌ها را بیان کند. مثلاً بگویید: "می‌دانم که الان ناراحت هستی. می‌خواهی درباره‌اش صحبت کنی؟"

4. استفاده از داستان و کتاب: یکی از بهترین راه‌های آموزش مهارت‌های اجتماعی، خواندن کتاب‌هایی است که این مهارت‌ها را به زبان ساده و داستانی به کودک آموزش می‌دهند. در لایف لندز کتاب های بسیاری برای آموزش مهارت های اجتماعی قرار دارد . یکی سری از این کتاب ها که به صورت مجموعه ای است نوشته ی الیزابت استراداست . برخی از عناوین این کتابها عبارتند از : تصمیم گرفتم دوباره تلاش کنم ، تصمیم گرفتم محترمانه رفتار کنم ، تصمیم گرفتم نه بگویم، تصمیم گرفتم خشمم راکنترل کنم، انتخاب من شاد بودن است.

بابا، اولین قهرمان زندگی من! چطور یه رابطه قوی با دخترمون بسازیم؟

"دخترها همیشه بابایی‌ان!" این جمله رو زیاد شنیدیم، اما آیا واقعاً همه‌ی دخترا یه رابطه قوی و سالم با پدرشون دارن؟ واقعیت اینه که پدرها اولین و مهم‌ترین الگوی مردونه تو زندگی دختراشون هستن و تأثیرشون از چیزی که فکر می‌کنیم خیلی بیشتره!

یک رابطه‌ی محکم بین پدر و دختر می‌تونه اعتمادبه‌نفس دختر رو بالا ببره، روی انتخاب‌های آیندش تأثیر بذاره و حتی بهش کمک کنه که توی چالش‌های زندگی محکم‌تر بایسته. اما این رابطه چطور شکل می‌گیره؟ و چطوری پدرها می‌تونن قهرمان زندگی دختراشون باشن؟

۱. چرا رابطه‌ی پدر و دختر این‌قدر مهمه؟

تحقیقات نشون داده دخترایی که یه رابطه‌ی قوی و سالم با پدرشون دارن:
✅ اعتمادبه‌نفس بیشتری دارن
✅ در روابط عاطفی آینده‌شون انتخاب‌های بهتری می‌کنن
✅ کمتر دچار اضطراب و افسردگی میشن
✅ جرأت دنبال کردن رویاهاشونو دارن

اما برعکس، دخترایی که تو کودکی از حمایت و محبت پدرشون محروم بودن، بیشتر در معرض ناامنی‌های عاطفی، وابستگی زیاد به دیگران و حتی تصمیم‌گیری‌های اشتباه در آینده قرار می‌گیرن.

این دقیقاً همون چیزیه که توی کتاب "مالی روی یخ" اتفاق می‌افته!
داستان درباره‌ی یه دختر کوچولوئه که عاشق اسکیت‌بازیه اما از شکست خوردن می‌ترسه. اینجاست که نقش پدرش پررنگ می‌شه. باباش نه تنها حمایتش می‌کنه، بلکه کمکش می‌کنه که به توانایی‌های خودش باور داشته باشه و با شجاعت روی یخ بدرخشه! این گتاب را می تونید در سایت واپ لایف لندز ببینید.

حالا فکر کنین اگه همه‌ی دخترا یه پدر حمایتگر و مشوق داشته باشن، چقدر دنیاشون فرق می‌کنه؟

۲. چطور رابطه‌ی قوی با دخترمون بسازیم؟

اگه یه پدر هستی و می‌خوای بدونی چطور می‌تونی توی زندگی دخترت تأثیرگذارتر باشی، این چندتا نکته رو همیشه تو ذهنت داشته باش:

🕰 وقت بگذرون، حتی شده ۱۰ دقیقه در روز!
هیچ چیزی جای وقت گذروندن با بچه‌هاتو نمی‌گیره! باهاش بازی کن، قصه بگو، با هم آشپزی کنین، یا حتی فقط یه گفت‌وگوی کوتاه قبل از خواب داشته باشین. این لحظه‌ها خاطره‌هایی می‌شن که همیشه باهاش می‌مونه.

🎨 تشویقش کن، حتی وقتی شکست می‌خوره!
به جای سرزنش، کمکش کن بفهمه که شکست یه فرصت برای یادگیریه. توی کتاب "اسپارکلا دختر بی‌نظیر بابایی"، بابای اسپارکلا همیشه بهش یادآوری می‌کنه که اون خاص و فوق‌العاده‌س، مهم نیست بقیه چی میگن! این تشویق‌ها باعث می‌شه که یه دختر خودباوری داشته باشه و همیشه بدرخشه.

وقتی نقاشی بچه تون را می بینیدید ، این جملات را نگو!

نقاشی کشیدن برای بچه‌ها یه راه فوق‌العاده‌ست تا احساسات، تخیلات و دنیای درونشون رو به تصویر بکشن. اما وقتی بچه‌ها نقاشی‌هاشون رو به ما نشون می‌دن، باید حواسمون باشه چی می‌گیم تا خلاقیت و اعتماد به نفسشون رو تقویت کنیم، نه اینکه ناخواسته بهشون آسیب بزنیم.

در سایت و اپ لایف لندز بخشی برای قرار دادن محتوا های نقاشی بچه ها قرار دادیم تا هنرشون به بقیه نشون بدهند . حتما به این قسمت سر بزنید و نقاشی های فرزندتون در لایف لندز ثبت کنید. در لایف لندز علاوه بر نمایش نقاشی ها برای بقیه ، یه آلبوم در صفحه تون از نقاشی ها تون در زمان های مختلف می تونید درست کنید و از پیشرفتتون لذت ببرید.

این جملات را هیچ وقت به بچه تون نگید !

۱. "این چیه کشیدی؟"

وقتی این جمله رو می‌گیم، ممکنه به نظر برسه که نقاشی بچه‌مون قابل تشخیص نیست و این می‌تونه باعث دلسردی‌شون بشه. به جای این سوال، بهتره بگیم: "در مورد نقاشیت برام بگو." اینطوری بچه‌مون تشویق می‌شه درباره اثرش صحبت کنه و احساس ارزشمندی کنه.

۲. "خورشید که آبی نیست!"

بچه‌ها دنیای خودشون رو دارن و رنگ‌ها رو اون‌طور که دوست دارن استفاده می‌کنن. انتقاد از انتخاب رنگ‌هاشون می‌تونه خلاقیتشون رو محدود کنه. بهتره بهشون اجازه بدیم با رنگ‌ها بازی کنن و دنیای خودشون رو بسازن.

۳. "چرا مثل فلانی نقاشی نمی‌کنی؟"

مقایسه کردن بچه‌ها با دیگران می‌تونه به اعتماد به نفسشون آسیب بزنه. هر بچه‌ای سبک و سرعت یادگیری خودش رو داره. به جای مقایسه، بهتره تلاش‌ها و پیشرفت‌های خودشون رو تحسین کنیم.

دروغ‌گویی در کودکان: چرا اتفاق می‌افتد و چگونه به آنها راست‌گویی را بیاموزیم؟

حتماً برای شما هم پیش آمده که فرزندتان را در حالی که دست‌هایش شکلاتی است، ببینید و او با قاطعیت بگوید: "من شکلات نخوردم!" یا زمانی که از مدرسه برمی‌گردد و ادعا می‌کند که تکالیفش را انجام داده، اما بعداً می‌بینید که خبری از تکلیف نیست. این موقعیت‌ها برای همه والدین آشناست. اما آیا این به معنای این است که کودک شما مشکل بزرگی دارد؟ نگران نباشید! دروغ گفتن در کودکان بخشی طبیعی از رشد آنهاست، اما باید راه درست برخورد با آن را بدانیم.

چرا کودکان دروغ می‌گویند؟

دروغ‌گویی در کودکان دلایل مختلفی دارد و بسته به سن و شرایط، انگیزه‌های متفاوتی پشت آن است:

1. تخیلات کودکانه: بسیاری از کودکان، به‌ویژه در سنین پایین، میان واقعیت و تخیل تفاوت زیادی قائل نیستند. آن‌ها ممکن است بگویند که در جنگلی جادویی بازی کرده‌اند یا با اژدها دوست شده‌اند! این نوع "دروغ" در حقیقت نشانه‌ای از خلاقیت و تخیل قوی آن‌هاست.
2. ترس از تنبیه: یکی از رایج‌ترین دلایل دروغ‌گویی در کودکان، ترس از پیامدهای اشتباهاتشان است. اگر کودک احساس کند که به خاطر حقیقت‌گویی تنبیه خواهد شد، احتمالاً ترجیح می‌دهد حقیقت را پنهان کند.
3. جلب توجه: بعضی از کودکان برای اینکه مرکز توجه قرار بگیرند، داستان‌هایی غیرواقعی می‌سازند. این موضوع به‌ویژه در خانواده‌هایی که فرزند احساس می‌کند مورد توجه کافی قرار نمی‌گیرد، بیشتر دیده می‌شود.
4. اجتناب از کارهای ناخوشایند: برخی کودکان برای فرار از انجام تکالیف مدرسه یا کارهای روزمره، دروغ می‌گویند. مثلاً می‌گویند که تکالیف خود را انجام داده‌اند، درحالی‌که واقعیت چیز دیگری است. می توانید به مراجعه به بخش کتاب سایت و اپ لایف لندز و خواندن کتاب " پسری که فریاد می زد " پاگنده!" فرزندتون با مشکلاتی که ممکن است بعد از دورغ گویی برایشان پیش بیایید، در یک داستان بسیار بامزه آشنا کنید .

   

مدیریت هوشمندانه بچه‌های بیش فعال: راهکارهای نوین و خلاقانه برای معلمان

سلام معلم‌های عزیز!
همه‌ی ما می‌دانیم که در کلاس، بچه‌هایی وجود دارند که انرژی‌شان از حد معمول بالاست و به نظر می‌رسد هر لحظه برای انجام کاری آماده‌اند. بچه‌های بیش فعال، اگر به‌درستی هدایت نشوند، می‌توانند کلاس را مختل کنند؛ اما از طرفی اگر روش‌های مناسب برای مدیریت آن‌ها به‌کار گرفته شود، این انرژی بی‌پایان می‌تواند به یک مزیت آموزشی تبدیل شود. در این مقاله قصد داریم نشانه‌های دقیق بچه‌های بیش فعال را بررسی کنیم و با استفاده از راهکارهای بروز و علمی، روش‌هایی نوین برای مدیریت آن‌ها در کلاس ارائه دهیم.

نشانه‌های بروز بچه‌های بیش فعال در کلاس

اولین قدم در مدیریت صحیح، شناسایی دقیق نشانه‌هاست. برخی از نشانه‌های علمی و به‌روز که نشان‌دهنده فعالیت بیش از حد دانش‌آموزان هستند، عبارتند از:

• حرکت و بی‌قراری مداوم: بچه‌هایی که نمی‌توانند یک لحظه بنشینند و دائماً دست و پا می‌زنند.
• اختلال در تمرکز: آن‌ها سریعاً از یک فعالیت به فعالیت دیگر می‌روند و تمرکز طولانی مدت ندارند.
• واکنش‌های افراطی: در مواجهه با دستور ساده یا سوال‌های کلاس، اغلب بدون فکر زیاد پاسخ می‌دهند یا رفتارهای هیجانی از خود نشان می‌دهند.
• اختلال در ارتباط با همکلاسی‌ها: ممکن است رفتارهای غیرمنتظره‌ای داشته باشند که باعث اختلال در جریان کلاس می‌شود.
• عادت‌های تکراری: از جمله انجام حرکات تکراری مانند تکان دادن پا یا دست. قبل از ادامه ، دوست دارم شخصابه این موضوع اشاره کنم ، که امروزه دیگر کسی یک کلاس ساکت و بی هیاهو را مناسب یادگیری نمی داند و کودکان خیلی از مطالب را بازی و هیجان می آموزند و این موضوع می تواند به تخلیه احساسات کودکان بیش فعال بسیار کمک کند . در بخش کتاب لایف لندز کتابی با عنوان " کلاس پر سرو صدا " هست که نشان می دهد یک معلم چطور با روش های خلاقانه یادگیری را برای بچه ها جذاب تر میکند.

  

آموزش مهارت های دوستیابی به کودکان و افزایش آن

دوستیابی و حفظ دوستی‌ها هنریه و مهارتیه که باید به بچه هامون حتما آموزش بدهیم.

خیلی از دوستی‌ها از زمان کودکی شکل می‌گیره و یک عمر ادامه پیدا می‌کند. در این‌ بین به‌خاطر آنکه خیلی از بچه‌های این دور و زمانه خواهر و برادر ندارند، داشتنِ دوستِ خوب برای آن‌ها اهمیتی دوچندان پیدا می‌کند. در ادامه درباره مهارت دوستیابی در کودکان صحبت می‌کنیم و اینکه چطور می‌توانیم در آغاز و ادامه‌دادن این راه شیرین و بی‌پایان همراهیشان کنیم.

اهمیت مهارت دوستیابی کودکان و آموزش آن

آکادمی پزشکان اطفال آمریکا درباره نقش دوستی در زندگی کودکان گفته است: «دوستیابی یکی از مهم‌ترین کارها در بحبوحه دوران کودکی است؛ مهارتی اجتماعی که حضورش در تمام طول زندگی حس خواهد شد.»

رابطه دوستی به بچه‌ها کمک می‌کند تا از لحاظ عاطفی و اخلاقی رشد کنند و سطح مهارت‌های اجتماعی خود را بالا ببرند. بچه‌ها در فضای دوستی و رفاقت نه‌تنها معاشرت با دیگران را بهتر یاد می‌گیرند، بلکه در نتیجه این روابط می‌توانند احساساتشان را بهتر کنترل کنند و راه‌هایی سازنده برای ابراز آن‌ها بیابند. دوستیابی بخشی حیاتی از فرآیند «بزرگ شدن» است.

رابطه دوستی به بچه‌ها کمک می‌کند عزت‌نفس و اعتماد به‌ نفسشان را بالا ببرند. دوستی سالم همچنین می‌تواند سدی باشد در برابر زورگویی و قلدری دیگران. برای آشنایی فرزندتون با مفهوم قلدری حتما کتاب "آموزش مقابله با قلدری " را برایش بخونید. این کتاب در سایت لایف لندز به صورت صوتی و تصویری هست موجود هست.

دوستی مهارت‌های مهم زندگی، مثل همکاری با دیگران، را به کودک یاد می‌دهد. کودکانی که روابط دوستانه قوی دارند، یاد می‌گیرند که چطور باید تعارض‌ها را حل کنند و در جامعه برای خودشان چهره‌ای شایسته بسازند.

روابط دوستانه سالم می‌تواند به توانمندسازی بچه‌ها کمک کند و به آن‌ها احساس تعلق‌ خاطر و داشتن هویت بدهد. در این وضعیت، فشار از سوی هم‌سن‌ و سال‌ها به پدیده‌ای مثبت تبدیل می‌شود؛ به‌ویژه اگر بچه‌ها یکدیگر را به عدالت اجتماعی و کارهای داوطلبانه تشویق کنند.

با این‌ حال بعضی بچه‌ها از لحاظ اجتماعی ضعف‌هایی دارند و دوستیابی و حفظ دوستان برایشان کار دشواری است. اینکه فرزندتان دوستی نداشته باشد یا بچه‌های دیگر به‌ندرت او را به خانه‌شان دعوت کنند، می‌تواند موجب آزردگی هردویتان شود. بعضی بچه‌ها برای آنکه بتوانند با هم‌سن‌ و سال‌هایشان معاشرت کنند، به حمایت بیشتری نیاز دارند. شما می‌توانید به اشکال مختلف به دلبندتان کمک کنید تا راهش را در اجتماع پیدا کند و روابط دوستانه ارزشمندی با دیگران بسازد.

کتاب " میشا دوستانش را می سازد" ، خیلی خوب مشکل این گونه بچه ها را توضیح داده و راهکارهایی برای کمک به آن ها در قالب یک داستان خوب ارائه داده است . در ترجمه ی این کتاب هم سعی شده با استفاده از آهنگین کردن قسمت هایی از داستان این کتاب را برای کودک فارسی زبان جذاب تر بشود ، برای خواندن این کتاب به سایت و اپ لایف لندر می تونید مراجعه کنید. این کتاب اثر نویسنده خوب کودک " تام پرسیوال " هست.

اگر نمی‌دانید که فرزندتان دوستی دارد یا خیر، با معلم او صحبت کنید تا ببینید که رفتار او با هم‌کلاسی‌هایش چگونه است. می‌توانید خودتان هم مستقیما از دلبندتان بپرسید که وضعیت روابط دوستانه‌اش چطور است تا از کم‌ و کیف آن‌ها باخبر شوید. اگر فرزندتان با تعداد دوستانش مشکلی ندارد و از نظرش کافی است، زیاد سخت نگیرید و قضیه دوستیابی را از آنچه که هست بزرگ‌تر نکنید. یادتان باشد که بااینکه بعضی بچه‌ها دوستان خیلی زیادی دارند، برای بعضی دیگر تنها چند دوست خوب کفایت می‌کند.

چگونه بچه‌ها رو به‌آرامی عادت بدیم از مادر و پدر جدا باشند؟

آماده‌سازی برای مهد کودک و مدرسه

یکی از دغدغه‌های اساسی والدین، آماده کردن فرزندان برای جدایی‌های کوتاه‌مدت از والدین هست. تو دوران ابتدایی، بچه‌ها خیلی وابسته به حضورت والدینشون هستن و وقتی ناگهان باید برای چند ساعت از شما جدا بشن، ممکنه با اضطراب و بهانه‌های مختلف مخالفت کنن. اما خبر خوب اینه که با روش‌های مناسب و قدم به قدم می‌شه این عادت رو به آن‌ها القا کرد و به نحوی آن‌ها رو برای ورود به مهد کودک و بعد از آن مدرسه آماده ساخت. در ادامه نکاتی رو به زبان خودمانی براتون توضیح می‌دم که چطور می‌شه فرزندتون رو به تدریج به جدایی از شما عادت داد.

۱. شروع از خانه؛ ایجاد اتاق جدا برای کودک

اولین قدم اینه که یک محیط امن و دلنشین برای بچه‌تون در خانه فراهم کنید. مثلاً می‌تونید یک اتاق یا گوشه‌ی جدا از اتاق اصلی ایجاد کنید که مخصوص بازی، مطالعه و استراحت بچه باشه. این اتاق باید با وسایل مورد علاقه‌ی کودک پر بشه؛ مثل اسباب‌بازی‌های رنگارنگ، کتاب‌های جذاب و حتی پتو و بالش‌های نرم. وقتی بچه می‌بینه که جای خودش داره، حس استقلال بیشتری پیدا می‌کنه و به تدریج عادت می‌کنه که بخشی از وقتش رو تنها سپری کنه.

۲. استفاده از تکنیک نوازدی برای کاهش وابستگی

یکی از تکنیک‌هایی که می‌تونید امتحان کنید، روش وروجکی هست. این روش به شکلی سرگرم‌کننده و داستانی بچه‌ها رو تشویق می‌کنه تا یاد بگیرن وسایل و اسباب‌بازی‌هاشون رو بعد از استفاده جمع کنن. پیشنهاد می کنم که مقاله ی

"چطور بدون دعوا و تنبیه، کودک منظم و مسئولیت‌پذیر تربیت کنیم؟" برای کودک خود بخوانید. تصور کنید که یه موجود خیالی به اسم "وروجک" شبانه از زیر مبل بیرون میاد و تمام اسباب‌بازی‌های پخش شده رو جمع می‌کنه! این داستان جالب و آموزنده می‌تونه کودک رو به تمرین نظم و ترتیب در بازی‌های خودش ترغیب کنه. می‌تونید به‌صورت روزانه یا شبانه با بچه درباره نقش نوازدی صحبت کنید و با تشویق‌های صمیمی، او را به دنبال کردن این عادت هدایت کنید.

3. معرفی کتاب "مهد کودک" در اپ و سایت لایف‌لندز

اگر دنبال یه منبع الهام‌بخش برای آموزش این موضوع به بچه‌ها هستید، پیشنهاد می‌کنم حتماً کتاب "مهد کودک" رو که در اپ و سایت لایف‌لندز موجوده، بررسی کنید. این کتاب قصه‌ای جذابه که به کودک‌ها کمک می‌کنه تا با فضای آموزشی و محیط‌های گروهی آشنا بشن و بفهمن که جدایی از والدین فقط بخشی از رشد و یادگیری است. این داستان نه‌تنها سرگرم‌کننده است بلکه نکات ارزشمندی درباره‌ی استقلال و مسئولیت‌پذیری به بچه‌ها می‌آموزد.

در مقاله ی" چگونه اضطراب جدایی کودک از مادر را کاهش دهیم؟"

9 روش برای جدایی از فرزندان شرح داده شده که توصیه می کنم حتما این مقاله را نیز بخوانید.